Ratcatcher Jack Black (2024)

Hij is voornamelijk bekend geworden door het boek van Henry Mayhew's, uit 1851, "London Labour and the London Poor", waarbij deze schrijver een aantal Londenaren interviewde en hun leven laat beschrijven, waaronder ook Jack Black. In hoofdstuk 3, vertelt hij Mayhew over zijn werk en ervaringen en over een aantal gebeurtenissen die plaatsvonden toen hij bijna stierf aan een vergiftiging na een rattenbeet.

"Dit was een erg vieze,kleine ruimte bij Cambridge Circus (plein in Londen). Je liep naar beneden de kelder in via een rotte trap, een kelder die van twee huizen was samengevoegd. De kelder was met rook gevuld, en stonk naar ratten, honden en ook naar vieze mensen. De muffe lucht van flauw bier overviel je bijna. Gaslampen verlichten de kelder, een ring omlijnt door houten planken, hetzelfde zoals in een Romeins circus arena en houten tribunes, die over elkaar heen gebouwd waren tot aan bijna het plafond. Dit was de kuil voor hondengevechten, hanengevechten en rattenbijten. Een honderdtal ratten werden er in gezet, grote gokkers spraken honderd uit over wie de meeste ratten kon doden in een minuut. De honden werktte op een voorbeeldige manier, een greep, een slinger en het was allemaal over voor de rat. Met speciaal bedreven honden vlogen op hetzelfde moment twee dode ratten door de lucht..."

Regels
De officials wezen een scheidsrechter en een tijdmeter aan. Kuilen waren soms bedekt van ijzergaas of andere beveiligingen die de ratten tegenhielden te ontsnappen via de muren. regels varieerden van wedstrijd tot wedstrijd.

In een variatie keek men naar het gewicht van de hond. De deelnemende hond moest zoveel ratten doden als het aantal "pounds" (=gewicht in engelse ponden) dat het woog, binnen een vooraf afgesproken tijd. Het voorgeschreven aantal ratten werd in de kuil losgelaten en de hond werd door zijn baas in de ring gezet. De klok begon te lopen op het moment dat de hond de grond raakte. Wanneer de hond de laatste rat had geveld, greep zijn baas de hond van de vloer en stopte de tijd.

Ratten waarvan men dacht dat ze nogsteed leefden werden bij de schaidsrechter op de tafel gelegd. De scheidsrechter sloeg ze dan 3 keer met een stok. Wanneer de rat het voor elkaar had gekregen om uit de kuil te kruipen dan werd deze als levend beschouwd en afhankelijk van de regels van de wedstrijd, zou de hond gediskwalificeerd kunnen worden of hij zou terug worden gezet met die rat in de ring om het alsnog te doden. De nieuwe tijd werd toegevoegd aan de oorspronkelijke tijd.

Ratcatcher
In aanloop van de wedstrijd was het noodzakelijk om een groot aantal van duizenden ratten te bemachtigen. De rattenvangers werden hiervoor ingeschakeld om aan deze behoefte te voldoen. Een beroemde rattenvanger van Victoriaans Engeland was Jack Black.

Techniek
Snelle honden hadden de voorkeur. Rattenkillers bijten slechts 1 keer.

Breeds
De rattenhonden waren typisch van het werkende terrierras, wat inhield, maar niet beperkt was, the Bulldog en Terrier, Bull Terrier, Fox Terrier, Jack Russell Terrier, Rat Terrier, Manchester Terrier and Staffordshire Bull Terrier. De mate van zorg bij het fokken van deze rattenvangers was duidelijk gericht op het toenemende belang van het zakelijke mogelijkheden. regarded and famous in those times.

Billy's cariërre werd bekroot in April 22, 1823, toen er een wereldrecord werd gezet met het doden van honderd ratten in anderhalve minuut. Het record stond tot 1862 toen het werd opgeeist door een andere rattenvanger met de naam "Jacko". Billy bleef tot op hoge leeftijd in de rattenkuilen, beschreven met 1 oog en twee tanden.

Ondergang
De laatste publieke competitie vond plaats in Leicester in 1912. De Eigenaar werd veroordeeld, bekeurd en hijmoest aan de rechtbank beloven dat hij nooit meer zo'n entertainmaint zou gaan promoten. In de tweede helft van het regeren van Queen Victoria kwam er een wat humanere houding naar hondengevechten, met de voorbeeldfunctie die zij als dierenliefhebbende Majesteit had. Bijtsporten verminderden in populariteit en het tentoonstellen van honden verving de attractie die Dogpit heette.